Υπάρχει μια βιασύνη στον τίτλο, αφού τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, το νταμπλ δεν είναι ακόμα γεγονός. Χρειάζεται «κάτι ακόμα» για να εξασφαλιστεί μαθηματικά το πρωτάθλημα και η ομάδα οφείλει να κάνει αυτό που πρέπει, ώστε να το «κλειδώσει». Τι είδαμε όμως στη σεζόν που σε λίγο τελειώνει;
Είδαμε την Μπάρσα να επιστρέφει στις αρχές της. Ανάδειξη παιδιών από τα σπλάχνα της και ποδόσφαιρο έτσι όπως εκείνη ξέρει να το προσεγγίζει.
Είδαμε έναν προπονητή να παντρεύει την εμπειρία των παλιών με τον ενθουσιασμό των νέων. Έχει πολλά ακόμα να βελτιώσει. Για παράδειγμα, ο αποκλεισμός από την Ίντερ στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να γίνει μάθημα. Στη διαχείριση των αγώνων και των καταστάσεων η ομάδα δεν είναι στο επίπεδο που πρέπει. Κάπου αναμενόμενο, η εμπειρία έρχεται με τα χρόνια και με την τριβή στα «δύσκολα».
Είδαμε ότι δεν είναι απαραίτητο να ξοδευτούν καραβιές χρημάτων στις μεταγραφές για να φτιαχτεί ένα καλό σύνολο. Χρειάζεται ευστοχία και έξυπνες επιλογές που θα «κουμπώνουν» στο στυλ της Μπάρσα. Άλλωστε, τα οικονομικά του κλαμπ απέχουν πολύ ακόμα από το να χαρακτηριστούν ανθηρά.
Κυρίως όμως είδαμε κάτι που το… γουστάραμε και κάθε φορά που τελείωνε ένα ματς ανυπομονούσαμε για το επόμενο. Ποδόσφαιρο με το σήμα κατατεθέν της Μπάρσα. Αυτό για το οποίο θέλουμε να ξεχωρίζουμε και να μας ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες καλές ομάδες της Ευρώπης. Δεν επιβραβεύεται πάντα με τίτλους, είναι κάτι που το ξέρουμε από το παρελθόν. Το ποδόσφαιρο αποδίδει δικαιοσύνη με τον δικό του τρόπο και στον δικό του χρόνο, αρκεί να το υπηρετείς σωστά και με συνέπεια. Είναι και αυτό μέσα στο μεγαλείο του σπορ.
Πολλά συγχαρητήρια στους παίκτες και στον Φλικ. Ο Γερμανός έβαλε ψηλά τον πήχη εν όψει της επόμενης σεζόν, όπου καλείται να αναβαθμίσει αυτό που έχτισε. Τα θεμέλια μοιάζουν γερά και καλλιεργούν την προσδοκία ότι και οι «πάνω όροφοι» θα φτιαχτούν με ανάλογο τρόπο.
Για το τέλος: Στο χέρι κάθε ομάδας είναι η δική της απόδοση. Όχι εκείνη του διαιτητή. Προφανώς υπήρξαν διαιτητικά φάλτσα στο Μιλάνο και στο τελευταίο clasico. Η απόδοση της Μπάρσα είναι αυτή που θα εκθέσει τον κάθε Ερνάντες και τον κάθε Μαρτσίνιακ. Καλύτερα λοιπόν να εστιάζουμε εκεί, ακόμα κι αν υπάρχουν δικαιολογημένα παράπονα. Από εκεί και πέρα, το μόνο εύκολο είναι να αρχίσουμε την πίεση προς τους διαιτητές, όπως κάνουν επιμελώς κάποιοι. Τους έσωσε αυτό στον τελικό Κυπέλλου; Τους έσωσε στο τελευταίο ραντεβού στο Μονζουίκ; Θέλουμε από την Μπάρσα να ακολουθήσει την ίδια τακτική; Ας μην… χαλιόμαστε με τέτοια, το γήπεδο είναι ο μεγαλύτερος καθρέφτης.
Η διδακτική ιστορία ενός νταμπλ
